GDY SIĘ MIESZKA Z TERRORYSTĄ....

Dzisiaj poruszę trudny temat,mój problem jest tak ogromny,że muszę się podzielić nim z Wami....może ktoś mi pomoże?Może poda pomocną dłoń?Przekaże złotą radę?:)))))Bo ja proszę Państwa żyję w  domu z terrorystą.Terrorysta ów ma niewielkie wymiary co nie zmienia faktu,że jest bardzo groźny.Wyjątkowo fałszywy i mało przyjacielski.Któż to taki?Kot.Paskuda mała.Misza.Znalazł się w naszym domu,nie z mojej intencji,przyniosła go ledwo żyjącego,ledwo dychającego moja starsza córka.A że już mieliśmy pieska,starego,schorowanego,nie chciałam kocura.Uratowała go od śmierci głodowej,już wtedy oczka mu się dziwnie świeciły,takie miał złośliwe spojrzenie.....Oczywiście wyrzuciłam oboje z domu,pozując z ręką wskazującą na drzwi wejściowe,nie udało się,niestety.Dzięcię usiadło na schodach i szlochało okropnie a kot udawał,że już ledwo zipie.Oczywiście reszta dzieciaków w płacz i lament:"Matka zabiła kotka"I spasowałam,ledwo zgodziłam się,żeby został od razu mu się poprawiło i nawet podbiegł do domciu,mijając mnie wydał lekki pomruk jakieś takie prychnięcie....ciarki przeszły mi po kręgosłupie.....no właśnie i masz babo placek!!!Narobiłam sobie kłopotu.Nasz kot,robi co chce a mnie to traktuje jak swoją służbę:))Gdy chce jeść a ja przechodzę właśnie obok kuchni i nie wejdę tam aby go nakarmić,od razu gryzie mnie w łydkę:)Jak nie chcę go wypuścić na dwór to chodzi wokół mnie i denerwuje tak,że w końcu ruszam się z kanapy i go wypuszczam:)))Do tego codzienie rano od 4 lat budzi mnie około 4.00 czasami 5.00 bo chce zjeść pierwsze śniadanko:))A gdy nie chcę wstać odpowiednio mnie motywuje:
-siada na szafce nocnej,nachyla się i patrzy na mnie złowrogo:)
-paca mnie łapką:)
-liże po nosie:)
-miauczy przerażliwie,aby dzieci lubą mąż się obudzili:)
I jak tu spać????Mało tego jak ma ochotę przespać się w naszym łóżku to zawsze na środku i nigdy,przenigdy z boku:)))A na koniec gdy powsinoga wychodzi w nocy,to wyje po kociemu około 5.00 siedząc na zewnątrz na parapecie abym go wpuściła:)Oczywiście na parapecie okna w sypialni:)Kiedyś siedział na tarasie,ale słabo go było słychać:)Według niego oczywiście:)
I na koniec  co mnie spotkało przedwczoraj:
Śpię sobie nad ranem,a że noc pełna była koszmarów,w końcu udaje mi się spokojnie zasnąć dopiero nad ranem.Nagle słyszę miauczenie mojego terrorysty,myślę sobie a mam go w...no wiecie gdzie,nie wstaję.Ale słyszę wiatr wieje,deszcz zacina ,nie mam sumienia,wstaję,potykając się o kapcie,które zawsze w nocy leżą tam gdzie nie trzeba,pół przytomna z otwartym jednym okiem kieruję się do okna.Wiatr wieje okropnie,na morzu sztorm.Otwieram je i czekam....czekam....czekam.Kota na parapecie nie ma,słychać też nie słyszę jego miauczenia.Czyżby mi się przyśnił???Lekko zadziwiona,zamykam okno i pędzę do łóżka,bo zimno okropnie....moszczę sobie gniazdko,już zasypiam a tu znowu słyszę wrzaski mojego kota....nie mam siły na gówniarza.No dobra,wstaję,bo boję się,że męża obudzi,podchodzę do okna a ten wariat siedzi na takim młodym drzewku zasadzonym przy oknie sypialni.A drzewko tańczy na wietrze,ugina się,raz w lewo raz w prawo,a kot razem z drzewkiem ma kołysankę  lub sporą huśtawkę i co tu zrobić....najlepiej obudziłabym męża,ale nic muszę sobie poradzić.Otwieram szerzej okno i mówię grzecznie do kotka:No choć Miszka,nie bój się kochany,skacz,złapię Cię,no hop!!!Hop!!!O mamo,jakby mnie ktoś posłuchał to by popłakał się ze śmiechu:)Nocne pertraktacje z kotem.Ale skoczył w końcu,ja go złapałam i udało się!!!Mokry,trzęsący się ale cały:)Dostał jeść i zaraz przybiegł,kładąc się oczywiśćie na środku łóźka:)A rano mąż śmiał się jak dawno nie widziałam,opowiadając córce jak to przemawiałam do kotka:)))Misza na razie ma szlaban,trzy dni bez wyjść:)Kara musi być:)
A teraz pokażę Wam co on wyprawia w kuchni?Często zastaję go na pochłaniaczu?Lub na dachu szafek....i jak tu z nim żyć?Jak sobie poradzić z takim terrorystą,który tak ładnie sobie swoją panią wytresował i wychował:))))